گوزوم آیدین

گوزوم آیدین، گورورم سوگلی قارداشلاریمی

باسمیشام باغریما ئوز دوغما قارینداشلاریمی

آچمیشام قوللاری خلقیمه اوزوک حلقه سی تک

سالمیشام حلقه یه قیمتلی اوزوک قاشلاریمی

فلکین چرخینی سیندیرمیشام اول داشدا

اته گیمده هله ده ساخلامیشام داشلاریمی

آچمیشام قرنمیزین باغلی قالان یوللارینی

تاپمیشام یوز سنه غربتده کی یولداشلاریمی

بو سلیمان دی یانیمدا، گوره سن من اینانیم؟

گاه آچیپ گاه قییرام گوزلریمی، قاشلاریمی

ییغیشین شنلیک ائده ک قرنمیزین بایرامدیر

سیل گوزیمدن بو یوز ایلدن بری گوز یاشلاریمی

یوز باشیم اولسادا، اولسون، یوخ اوزومده قیریشیم

جوانام، کیم نه بیلیر گیزله دیرم یاشلاریمی

قوچی قربانلاریمی کسدی وطن اویناشیمیز

قانیمی خیرات ائدر کن یدی بوزباشلاریمی

آنا اویناشیمی غیرت گوزی گورسه کور اولور

من نه گوزله گوره بیللم وطن اویناشلاریمی

گئده لیم قافقاز اوشاقلارینی تجلیل ائده لیم

شهریاریم، دارا ساققلاریمی، ساشلاریمی.

 شعر از زنده یاد استاد محمد حسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار

دل از من برد و روی از من نهان کرد ----- خدا را با که این بازی توان کرد

چرا چون لاله خونین دل نباشم ----- که با ما نرگس او سر گران کرد

شب تنهائیم در قصد جان بود ----- خیالش لطفهای بیکران کرد

کرا گویم که با این درد جانسوز ----- طبیبم قصد جان ناتوان کرد

بدانسان سوخت چون شمعم که بر من ----- صراحی گریه و بربط فغان کرد

صبا گر چاره داری وقت وقتست ----- که درد اشتیاقم قصد جان کرد

میان مهربانان کی توان گفت ----- که یار ما چنین گفت و چنان کرد

عدو با جان حافظ آن نکردی ----- که تیر چشم آن ابرو کمان کرد

غزل از خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی شاعر بزرگ غزلسرای ایران زمین

یار ما دلدار ما، عالم اسرار ما ----- یوسف دیدار ما، رونق بازار ما

بر دم امسال ما عاشق آمد پار ما ----- مفلسانیم و تویی گنج ما دینار ما

کاهلانیم و تویی حج ما پیکار ما ----- خفتگانیم و تویی دولت بیدار ما

خستگانیم و تویی مرهم بیمار ما ----- ما خرابیم و تویی از کرم معمار ما

دوش گفتم عشق را ای شه عیار ما ----- سرمکش منکر مشو برده ای دستار ما

پس جوابم داد او که از توست این کار ما ----- هر چه گویی وا دهد چون صدا کهسار ما

گفتمش خود ما کهیم این صدا گفتار ما ----- زانک که را اختیار نبود ای مختار ما

گفت بشنو اولا شمه ای ز اسرار ما ----- هر ستوری لاغری کی کشاند بار ما

گفتمش از ما ببر زحمت اخبار ما ----- بلبلی مستی بکن هم ز بوتیمار ما

هستی تو فخر ما هستی ما عار ما ----- احمد وصدیق بین در دل چون غار ما

می ننوشد هر می ای مست دردی خوار ما ----- خور ز دست شه خورد مرغ خوش منقار ما

چون نچسبد در لحد قالب مردارما ----- رسته گردد زین قفس طوطی طیار ما

خود شناسد جای خود مرغ زیرکسار ما ----- بعد ما پیدا کنی در زمین آثار ما

گر به بستان بی تو ایم خار شد گلزار ما ----- ور به زندان با توایم گل بروید خار ما

گر در اتش با تو ایم نور گردد نار ما ----- ور به جنت بی توایم نار شد انوار ما

از تو شد باز سپید زاغ ما و سار ما ----- بس کن و دیگر مگو که این بود گفتار ما

غزل از مولانا جلال الدین محمد مولوی بلخی رومی (غزلیات شمس)

درود و صد درود بر روان پاک و بلندش